Սովորեք ներել

Ձեր կյանքում եղել են մարդիկ, ովքեր ինչ-որ ժամանակ վիրավորել են ձեզ և արդեն քանի տարի է, չեք կարողանում մոռանալ: Խորհելու առիթ են տալիս այն զգացողությունները, որոնք ձեր մեջ են, ավելի շուտ ոչ թե վիրավորողին են խանգարում, այլ ձեզ` զրկելով հանգստից ու վնասելով սեփական առողջությանը:

Գուցե ժամանակն է սովորել ներելու վիրավորանքները: Հաճախ դա այնքան էլ դյուրին չէ, բայց կարելի է փորձել:

Պայքար հանուն արդարության, թե հպարտություն

Հիշաչարությունն ու վիրավորանքը միշտ էլ բնավորության բացասական գծեր են համարվել: Նույնիսկ, եթե մենք վիրավորում ենք ինչ-որ մեկին, ապա հաճախ դա թաքցնում ենք ու աշխատում մոռանալ այդ տհաճ միջադեպի մասին:

Վիրավորանքը կարելի է ՙճիշտ՚ համարել միայն այն դեպքում, երբ վիրավորում են այն, ինչը սուրբ է մեզ համար` հավատը, ընտանիքը, բարոյական արժեքները: Բայց, առավել հաճախ, վիրավորանքն առաջանում է որպես ինքնասիրության և հպարտության դրսևորում: Ըստ էության, յուրաքանչյուր իրավիճակ, որում  մարդն իրեն զգում է չգնահատված, վիրավորված, հիասթափված, իրենից ներկայացնում է հակասական պատկերացում շրջապատի մարդկանց իրական վերաբերմունքի մասին: Դա հատկապես կարևոր է, եթե շրջապատում կան մարդիկ, ովքեր կարևոր են, հարգված ու սիրված: 

Ինչի է հասցնում ագրեսիան

Նույնիսկ, եթե ձեզ մեղադրում են դատարկ բանի համար, չեն գնահատում ձեր վաստակը, պետք  չէ դա ընկալել որպես վիրավորանք, այլ որպես սեփական գործողությունների վերլուծություն: Հնարավոր է, նույնիսկ զարգացնել դրական հատկությունները, որպեսզի հաջորդ անգամ շրջապատողները նկատեն և գնահատեն ձեր արժանիքները:

Եթե դուք չեք ստանում ցանկալի գնահատանքը և պարզապես ձեր մեջ կուտակում եք  վիրավորանքը, այն միացնում է, այսպես կոչված, մտավոր ագրեսիան: Դուք պատկերացնում եք, թե ինչպես եք վրեժ լուծում կամ պատժում ձեզ վիրավորողին, իսկ այդպիսի մտքերը քայքայում են օրգանիզմի նյարդային և իմունային համակարգերը: Դրա հետ մեկտեղ, արագացած շնչառությունը հանգեցնում է սրտի աշխատանքի խանգարման: Պարբերաբար կրկնվող իրավիճակները, երբ անընդհատ բարկանում եք ինչ-որ մեկի վրա, թաքցնելով հույզերը, կարող է մաշկի վրա ցան առաջացնել: Եվ ավելի վատ, արմատացած վիրավորանքը հաճախ հանգեցնում է քաղցկեղային հիվանդությունների:

Ոչ հասուն հույզեր

Մեր բոլոր հույզերն ինչ-որ կերպ օգնում են հարմարվել կյանքին: Վիրավորանքի մեջ ինչը կարող է օգտակար լինել:

Պարզվում է այն շատ օգտակար է փոքրիկ երեխաներին: Եթե փոքրիկը վիրավորվում է ու լաց լինում, դա ազդանշան է ծնողներին, որպեսզի փոխեն իրենց վերաբերմունքը և տան  երեխային այն, ինչ նրան պետք է (սնունդ, խաղալիք կամ մեծերի ուշադրությունը): Ստացվում է, որ մեկի վիրավորանքը հարուցում  է մյուսի մեղքը, այսինքն, ինչ-որ կերպ այն թույլ է տալիս  մանիպուլյացիայի  ենթարկել շրջապատի մարդկանց: Իսկ դա անհրաժեշտ  երեխայի զարգացման և ծնողների վերաբերմունքի ձևավորման համար: Բայց, երբ երեխան մեծանում է, վիրավորանքն արդեն օգուտ չի բերում: 

Երբ մարդը ցույց է տալիս իր վիրավորանքը, նա ինչպես և երեխան, ղեկավարում է մյուսներին: Ուշադրություն դարձրեք վիր վորված մարդու  դեմքի շարժումներին (միմիկային).  այն, ինչպես երեխաների մոտ, չարություն և  ինքնասիրություն է արտահայտում:

Եթե մենք վիրավորվում ենք, ցույց չենք տալիս մեր զգացմունքները ու շրջապատողներն էլ իրենց մեղավոր չեն զգում, վիրավորանքը պարզապես անօգուտ է:

Ներիր

Ցավոք, մենք մանկուց մեզ հետ բերում ենք ոչ նպատակահարմար սովորություններ: Բոլոր մեծահասակ անձինք պարբերաբար վիրավորվում են, բայց շատերի համար այն խնդիր չի դառնում: Ինչն է նրանց օգնում հաղթահարել իրենց բացասական հույզերը: Ներել կարողանալը: Ընդ որում, դա պարզապես  անտարբերությունը չէ մյուսների դիտողությանը,  ոչ էլ վիրավորողի  արհամարհանքն ու ստորացումը: Ներումը դա հաշտությունն է մեկ այլ մարդկանց սեփական կարծիքի իրավունքի անկեղծ ընդունման  և խաղաղության կնքման: Հավատացյալ մարդկանց քաջ հայտնի են հետևյալ խոսքերը. ՙԹող մեր պարտքերը մեզ, ինչես մենք ենք թողնում մեր պարտապաններին:Այստեղ  պարզ երևում է, որ մեր մեղքերը  կներվեն, եթե  մենք էլ սովորենք  ներել ուրիշներին: 

Ինչու տղամարդիկ ներողություն չեն խնդրում

Ավելի հեշտ է ներել նրան, ով ներողություն է խնդրում: Բայց որոշ մարդիկ պարզապես չեն հասկանում ներողության արժեքը, և շատ հաճախ այն արհամարհում են, հատկապես տղամարդիկ: Նույնիսկ, եթե նրանք ներողություն են խնդրում, ապա դա անում են որոշակի ձևակերպումներով. «ներիր, եթե քեզ վիրավորեցի», «եթե ինչ-որ մեկը վիրավորվել է իմ կոպտությունից, ես ներողություն եմ խնդրում»: Հետաքրքիր է, որ արևելյան երկրներում, տղամարդիկ, հակառակը, հաճախ են պատեհ-անպատեհ ներողություն խնդրում: Օրինակ, ճապոներենում «ներեցեք» բառի 50 տարբերակ գոյություն ունի: Բայց, նույնիսկ այս երկրում էլ ներողություն խնդրելու սովորույթն ավելի շատ սոցիալական ավանդույթների տուրք է, քան անկեղծ զղջում:

Եթե դուք նույնիսկ շատ խորն եք վիրավորվել, փորձեք ներել ձեզ վիրավորողին, հանուն ձեր սեփական հարմարավետության, բարեկեցության և առողջության: 

Հարցեր, պատասխաններ, մեկնաբանություններ